Nauczyciele mówią wprost: ta praca staje się karą, nie misją

Agnieszka Dobkiewicz na łamach Wyborcza.pl (Wałbrzych) zebrała świadectwa nauczycielek z wieloletnim stażem. Ich opowieści tworzą studium przypadku współczesnej oświaty.
I nie da się tego czytać spokojnie.

1. Degradacja pozycji zawodowej nauczyciela

Problem:
Nauczyciele wskazują na spadek szacunku, podważanie kompetencji oraz utożsamianie ich roli z usługą wobec rodzica.

Przejawy:
 Rodzice wymuszają zmiany ocen.
 Dyrektorzy ustępują presji skargowej.
 Maleje autonomia nauczyciela w ocenianiu i prowadzeniu zajęć.

Konsekwencje:
Erozja autorytetu, obniżenie motywacji, strach przed podejmowaniem decyzji.

2. Nadużywanie skarg i presja ze strony rodziców

Problem:
Skargi stały się narzędziem wpływu, a nie formą zgłoszenia rzeczywistego naruszenia.

Przejawy:
 groźby rodziców kierowane do dyrekcji,
 podważanie decyzji wychowawczych,
 lęk nauczycieli przed otwarciem e-dziennika.

Konsekwencje:
Stres przewlekły, unikanie konfrontacji, postępujące wypalenie zawodowe.

3. Edukacja włączająca bez wsparcia systemowego

Problem:
Brak przygotowania szkół do realnej pracy z rosnącą liczbą uczniów z orzeczeniami.

Przejawy:
 brak specjalistów i asystentów,
 przeciążenie nauczycieli dostosowaniami,
 marginalizacja uczniów zdolnych.

Konsekwencje:
Obniżanie poziomu edukacji, frustracja nauczycieli i rodziców, brak równowagi w klasie.

4. Niestabilność polityk oświatowych

Problem:
Ciągłe reformy i zmiany zasad ograniczają przewidywalność pracy nauczyciela.

Przejawy:
 brak konsultacji społecznych,
 impulsywne decyzje (np. prace domowe),
 redefiniowanie ról szkoły bez dostosowania systemu.

Konsekwencje:
Dezorientacja, chaos organizacyjny, brak spójnej linii programowej.

5. Spadek kompetencji i samodzielności uczniów

Problem:
Uczniowie przychodzą do szkoły coraz mniej przygotowani do samodzielnej pracy.

Przejawy:
 trudności językowe,
 osłabiona koncentracja,
 brak nawyków uczenia się,
 uzależnienie od kontroli rodzicielskiej i e-dziennika.

Konsekwencje:
Niższe wyniki edukacyjne, wydłużenie procesu uczenia, przeciążenie nauczycieli.

6. Kryzys psychiczny nauczycieli

Problem:
Relacje wskazują na powszechne występowanie objawów przeciążenia psychicznego.

Przejawy:
 lęki, napięcia, bezsenność,
 zażywanie leków uspokajających,
 unikanie kontaktów z rodzicami,
 urlopy dla poratowania zdrowia.

Konsekwencje:
Wypalenie zawodowe, odejścia z zawodu, obniżenie jakości pracy szkoły.

7. Ryzyko luki pokoleniowej w zawodzie

Problem:
Zawód nauczyciela przestał przyciągać nowe pokolenia.

Przejawy:
 brak kandydatów,
 wieloetatowość obecnej kadry,
 pesymizm co do przyszłości zawodowej.

Konsekwencje:
Poważne zagrożenie ciągłości działania szkół w perspektywie najbliższych 5–10 lat.

 Wnioski końcowe

Artykuł Dobkiewicz nie jest zbiorem anegdot.
To diagnoza systemu, w którym:

 rola nauczyciela została zdewaluowana
 wsparcie instytucjonalne jest niewystarczające
 polityka oświatowa jest niespójna i reaktywna
 zdrowie psychiczne kadry jest poważnie zagrożone

To nie są problemy nowego czy starego rządu.
 To problemy wieloletnie, narastające i ignorowane.

https://walbrzych.wyborcza.pl/…/7,178336,32423954…