Nie śpi, bo sprawdza. Druga zmiana nauczycieli zaczyna się, gdy reszta śpi
Godzina 22:45. W większości domów cisza, dzieci śpią, dorośli szykują się do kolejnego dnia pracy. Ale nie wszędzie. W wielu mieszkaniach wciąż pali się światło nad biurkiem, a jego właściciel zamiast odpoczynku prowadzi samotną walkę z czerwonym długopisem.
To nauczyciele – ci sami, których społeczeństwo oskarża o lenistwo, „cztery godziny pracy” i dwa miesiące wakacji. Rzeczywistość jest inna. Po zakończeniu lekcji zaczyna się druga, niewidzialna zmiana: stosy sprawdzianów, kartkówek, wypracowań, konspekty na kolejne zajęcia, dokumentacja, wiadomości od rodziców.
„Kocham swoją pracę, ale nie lubię, gdy ktoś gada głupoty” – napisała Ola, nauczycielka i mama, publikując w sieci nagranie, na którym o 22:00 przygotowuje się do kolejnych zajęć. Jej wpis wywołał lawinę komentarzy. Jedni kpili: „Mogłaś to zrobić w szkole, zamiast pić kawę”. Inni przyznawali: „Moja mama też zarywała noce nad wypracowaniami – i nikt tego nie widział”.
Ta niewidzialna część pracy to temat tabu. Nauczyciele rzadko się nim chwalą, bo łatwiej jest przemilczeć niż tłumaczyć, że 40-godzinny tydzień pracy nie kończy się w budynku szkoły. Statystyki? Trudne do uchwycenia. Emocje? Coraz częściej: frustracja, wypalenie, rezygnacja.
Paradoks polega na tym, że im więcej nauczyciel poświęca prywatnego czasu, tym mniej widać jego wysiłek. Społeczna percepcja nadal sprowadza się do prostego równania: „mają wakacje, mają wolne popołudnia, więc nie powinni narzekać”.
Tymczasem nocne światło w tysiącach okien mówi coś innego.Nauczyciele nie śpią, bo sprawdzają. A my – wciąż nie chcemy tego zauważyć.
———-
