Serdecznie zapraszam na podsumowanie konkursu BÓG- HONOR- OJCZYZNA- PAMIĘĆ oraz ogłoszenie wyników 
15 lutego 2018 r. o godz. 12.55 do Zespołu Szkół Technicznych.
Zapraszam uczniów biorących udział wraz z opiekunami.

Opinia Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” do projektu
rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi
urlopu dla poratowania zdrowia
Na wstępie należy zauważyć, że wbrew upoważnieniu zawartemu w art. 73 ust. 11
Karty Nauczyciela w brzmieniu nadanym w art. 76 pkt 34 lit. g ustawy z dnia 27 października
2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz.U. poz. 2203) Minister Zdrowia był
upoważniony do wydania powyższego rozporządzenia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw oświaty i wychowania. Tymczasem w nadesłanym projekcie
rozporządzenia nie ma śladu, aby takie porozumienie miało miejsce, a widnieją na nim tylko
podpisy wysokich urzędników w Ministerstwie Zdrowia. Ma to też znaczenie dla oceny
merytorycznej projektu rozporządzenia. Powyższego projektu nie można rozpatrywać w
oderwaniu od uregulowań zawartych w art. 73 Karty Nauczyciela (KN), a w szczególności w
ust. 1 pkt 1 lit. a i b do tego artykułu, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.
W uwagach do projektu ustawy o finansowaniu zadań oświatowych w części
dotyczącej zmian w Karcie Nauczyciela Krajowa Sekcja Oświaty i Wychowania NSZZ
„Solidarność” wyraziła sprzeciw na ograniczenie przyczyn udzielania nauczycielowi urlopu
dla poratowania zdrowia, jakie mają miejsce w uchwalonym już i obowiązującym art. 73 ust. 1
pkt 1 lit. a i b KN. Ograniczenie to nie znajduje żadnego uzasadnienia, a zostało podyktowane
jedynie dążeniem do pomniejszenia kosztów ponoszonych przez jednostki samorządu
terytorialnego na urlopy zdrowotne dla nauczycieli kosztem ich zdrowia, z czym nasz Związek
nie może się zgodzić, dlatego w dalszym ciągu domagamy się wykreślenia w art. 73 ust. 1 pkt
1 lit. a i b, ograniczających udzielanie nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia jedynie
w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia choroby zagrażającej wystąpieniem choroby
zawodowej lub choroby, w której powstaniu czynniki środowiska pracy czy sposób
wykonywania pracy odgrywają istotna rolę. Należy przy tym zauważyć, że w obu tych
przypadkach chodzi o leczenie już istniejącej choroby zagrażającej wystąpieniem choroby
zawodowej albo już istniejącej choroby, w której powstaniu czynniki środowiska pracy
odgrywają istotna rolę, a nie o zapobieganie tym chorobom, czemu urlop dla poratowania
zdrowia (a nie tylko dla wyleczenia już istniejącej choroby) ma również służyć. Należy także
zauważyć, że oba te określenia mają bardziej charakter literacki niż medyczny.
W odpowiedzi na nasz postulat minister edukacji narodowej Anna Zalewska w piśmie z
dnia 28 lipca 2017 r. odpowiedziała, że „definicja choroby zawodowej, lista chorób
zawodowych, proces orzeczniczy i sposób dokumentowania są zdefiniowane w Kodeksie
pracy i rozporządzeniach wykonawczych, natomiast pojęcie „choroby, w której powstaniu
czynniki środowiska pracy lub sposób wykonywania pracy mogą odgrywać istotną rolę” jest
szerokie… Do chorób związanych z praca można zaliczyć wybrane choroby układu ruchu,
układu krążenia, układu oddechowego, układu pokarmowego, choroby psychiczne, choroby
skóry, cukrzycę i niektóre choroby nowotworowe. W przeciwieństwie do chorób zawodowych
katalog chorób związanych z pracą jest katalogiem otwartym i szerokim”.
W tym kontekście ustalenie, która z tych chorób będzie związana z pracą, da organom
prowadzącym i dyrektorom szkół jeszcze większe możliwości odwoływania się od orzeczeń
lekarza o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia. Znane są nam
przypadki, nawet przy dotychczasowym stanie prawnym, że dyrektorzy odwoływali się od
orzeczenia lekarskiego o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia w
sytuacji, gdy nauczyciel miał wyznaczony długo oczekiwany termin na przeprowadzenie
operacji onkologicznej i proces odwoławczy trwał ok. 3 miesięcy i upłynął po upływie terminu
wyznaczonego do jej przeprowadzenia. W innym przypadku nauczyciel został zwolniony w
trybie natychmiastowym z naruszeniem przepisów prawa i na skutek doznanego stresu
przebywał przez kilka miesięcy w zakładzie psychiatrycznym, cierpiąc na chorobę, na którą
nigdy przedtem nie chorował, a po wyjściu ze szpitala orzeczenie lekarskie o potrzebie
udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia zostało zaskarżone przez dyrektora
szkoły. Najczęściej nie następuje to ze złej woli dyrektorów szkół, lecz w bardzo wielu
gminach i miastach ma miejsce gremialne odwoływanie się od wszystkich orzeczeń lekarskich
w tym zakresie na polecenie organów prowadzących szkoły, przy czym najczęściej nie
następuje to w formie pisemnej.
Wprowadzone zmiany do art. 73 KN na pewno ułatwią jeszcze organom prowadzącym
taką procedurę, a także lekarzom medycyny pracy, mającym umowy ze szkołami na
świadczenie usług medycznych także i w tym zakresie.
Projekt opiniowanego rozporządzenia stanowi dokładne powtórzenie przepisów
rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 października 2014 r. w sprawie orzekania o
potrzebie udzielania nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia (Dz.U.
poz. 1359), stanowiącego akt wykonawczy do ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym. Jednakże przyjęte rozwiązania z rozporządzenia dla nauczycieli
akademickich nie przystają do specyfiki pracy nauczycieli oświatowych, a w wielu miejscach
zostały przepisane w sposób przypadkowy. Przede wszystkim ustawa – Prawo o szkolnictwie
wyższym w art. 134 nie przewiduje ograniczeń zawartych w art. 73 ust. 1 pkt KN do udzielania
urlopu dla poratowania zdrowia jedynie w celu zaleconego leczenia choroby zagrażającej
wystąpieniu choroby zawodowej lub w której czynniki środowiska pracy odgrywają istotną
rolę – które to ograniczenia są dyskryminujące dla nauczycieli oświatowych.
W tej sytuacji na podstawie § 4 ust. 1 opiniowanego rozporządzenia, stanowiącego, że
badania lekarskie przeprowadzone przez uprawnionego lekarza obejmują badanie podmiotowe
oraz przedmiotowe z uwzględnieniem ogólnego stanu zdrowia, oceny układu krążenia, układu
ruchu, układu nerwowego, układu oddechowego oraz narządu mowy, przejętego z § 4 ust. 1,
rozporządzenia dla nauczycieli akademickich, mogłoby wynikać, że o ten przepis powinien
być uzupełniony art. 73 KN, zamiast postanowień zawartych w jego ust. 1 pkt 1, a nie
odwrotnie. Również § 2 ust. 1 opiniowanego rozporządzenia przejęty z § 2 ust. 1
rozporządzenia dla nauczycieli akademickich, przewiduje, że badanie lekarskie jest
przeprowadzane na podstawie skierowania wydanego przez dyrektora szkoły, w której
nauczyciel jest zatrudniony. W przypadku nauczycieli oświatowych takie rozwiązanie zostało
wprowadzone po raz pierwszy i należy je uznać za błędne.
Dotychczas nauczyciel oświatowy w razie potrzeby udzielenia urlopu dla poratowania
zdrowia zgłaszał się do lekarza pierwszego kontaktu (lekarza leczącego), który na podstawie
przeprowadzonych badań oraz posiadanej dokumentacji lekarskiej orzekał o potrzebie
udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia. Obecnie, w myśl § 2 ust. 3
opiniowanego rozporządzenia, nauczyciel wraz ze skierowaniem wydanym przez dyrektora
szkoły przedstawia lekarzowi medycyny pracy dokumentację lekarską z przebiegu
dotychczasowego leczenia. Nie wiadomo, a przepisy opiniowanego rozporządzenia nie
określają, na jakiej podstawie nauczyciel otrzyma dokumentację medyczną z dotychczasowego
leczenia, kto ma wystąpić o taką dokumentację – nauczyciel czy dyrektor szkoły, który ma
kierować nauczyciela na badanie lekarskie przez lekarza medycyny pracy. Powstaje też
pytanie, czy dyrektor szkoły może zapoznawać się z całą dokumentacją lekarska z przebiegu
dotychczasowego leczenia , stanowiącą tajemnicę lekarską.
Również załączniki nr 1 i 3 do projektowanego rozporządzenia mają identyczną treść,
jak załączniki 1 i 2 do rozporządzenia dla nauczycieli akademickich, z tym że powołują się na
inną podstawę prawną do ich wydania.
Opiniowane rozporządzenie, podobnie jak rozporządzenie dla nauczycieli
akademickich, jest niespójne systemowo i mało czytelne. W obu rozporządzeniach zawarta jest
tylko część przepisów dotyczących zasad udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia, a część z
nich zamieszczona jest bezpośrednio w ustawie – Karta Nauczyciela i ustawie – Prawo o
szkolnictwie wyższym. Można się jedynie dziwić, że nie było stać obu resortów na wydanie
spójnych i przejrzystych przepisów dotyczących zasad udzielenia nauczycielom urlopów dla
poratowania zdrowia, a oparto się na przepisach z okresu III RP w stylu bylejakości i
niedbalstwa legislacyjnego.
W obu ustawach, tj. art. 73 ust. 10d KN oraz w art. 134 ust. 5g ustawy – Prawo o
szkolnictwie wyższym, wprowadzono niepotrzebne i kłopotliwe postanowienia, że w
przypadku, gdy orzeczenie lekarskie zostało wydane przez uprawnionego lekarza
zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, odwołanie od tego orzeczenia wnosi
się do instytutu badawczego w dziedzinie medycyny pracy. Poszukiwanie jakiegoś instytutu w
dziedzinie medycyny pracy może niepotrzebnie przedłużyć i utrudnić postępowanie
odwoławcze, skoro można było w takiej sytuacji postanowić, że lekarz medycyny pracy, który
wydał zaskarżone orzeczenie, powinien być wyłączony z postępowania odwoławczego
dotyczącego zaskarżonego orzeczenia.
Za konieczne uważamy również wprowadzenie rozwiązania uniemożliwiającego
dyrektorom szkół dowolne odwoływanie się od orzeczeń lekarskich o potrzebie udzielania
nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia. Dyrektor szkoły nie powinien mieć prawa do
odwoływania się od każdego orzeczenia w tym zakresie, a jedynie jeżeli nauczyciel nie
spełniał warunków wymaganych do otrzymania urlopu zdrowotnego, np. z powodu braku
wymaganego stażu pracy, jak to miało miejsce do roku 2005. Natomiast nie powinien mieć
prawa do odwoływania się od tych orzeczeń ze względów medycznych, co powinno być
potwierdzone opinią innego lekarza.

Z poważaniem
Przewodniczący
KSOiW NSZZ „Solidarność”
Ryszard Proksa

Prezydium KSOiW opracowało podstawowe problemy, które należy poruszyć podczas prac Zespołu do spraw statusu zawodowego pracowników oświaty. Najważniejszy postulat NSZZ „Solidarność” to znaczące podwyżki płac i zmiana systemu wynagradzania nauczycieli oraz pracowników administracji i obsługi.

    Regionalna Sekcja Oświaty NSZZ „Solidarność” Dolnego Śląska zapowiedziała pikietę przed Urzędem Wojewódzkim domagając się realizacji postulatów naszego Związku.

Krajowa Sekcja Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” w związku z jednostronnym zaprzestaniem przez Ministerstwo Edukacji Narodowej  prowadzenia negocjacji z naszym Związkiem w zakresie warunków pracy i płacy nauczycieli, domaga się podjęcia pilnych rozmów, m.in. w zakresie:

1. zmiany systemu wynagradzania, znaczącego podwyższenia  płac pracowników oświaty oraz skorelowania wynagrodzenia nauczycieli z przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem w gospodarce narodowej,
2. zmiany zapisów w Karcie Nauczyciela, w celu całkowitego wyeliminowania możliwości interpretacyjnych dających podstawę do narzucania nauczycielom  tzw. godzin karcianych,
3. wprowadzenia jednoznacznego zapisu w sprawie opiniowania arkuszy organizacyjnych przez związki zawodowe w celu realizacji ich ustawowego i konstytucyjnego prawa do reprezentowania interesów zawodowych pracowników,
4. zwiększenia udziału przedstawicieli  zakładowych organizacji związkowych w komisjach konkursowych na stanowisko dyrektora szkoły jako podmiotów pełniących istotną rolę  w kształtowaniu prawa wewnątrzzakładowego.

           Rada Międzyregionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania  NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk,   na posiedzeniu 10 stycznia br. zdecydowała o podjęciu akcji protestacyjnej polegającej na organizacjipikiety pod Urzędem Wojewódzkim we Wrocławiu  25 stycznia 2018 r. i złożeniu pisma do Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego we Wrocławiu  o zajęcie się sprawą wynagrodzeń pracowników oświaty.

           Związkowcy z Dolnego Śląska twierdzą, że dotychczasowe negocjacje z MEN, z Rządem RP w sprawie wynagrodzeń pracowników oświaty nie przyniosły oczekiwanych efektów. Podczas debaty oświatowej we Wrocławiu zostało jasno wykazane i sprecyzowane, że poziom wynagrodzeń pracowników oświaty jest niegodziwy i konieczne jest wypracowanie nowych, systemowych rozwiązań dających znaczący wzrost płac w oświacie.

                                                                       Rzecznik prasowy KSOiW NSZZ „S”

                                                                        Wojciech Jaranowski